Peggy is sinds het begin van de lockdown te vinden op de Kommel. Op werkdagen dan; daarbuiten is ze met André, poes Klepje en de kippen Tine, Mia en Kitty te vinden in hun huis in Walem. In de weekends vindt ze het fijn om in de tuin bezig te zijn, vooral met de potten en de rozen op de binnenplaats. Op zondag doet ze boodschappen voor haar moeder voor wie ze ook eten maakt.
Hoe ziet ons land eruit met mondkapjes?
Met drie man in dat grote pand.
Traffic-punt
Ik vind het eigenlijk heel fijn om te werken vanuit ‘het Zuiderlicht-kantoor’. Vanaf de eerste maatregelen run ik het hier samen met Bert en Robin. Laat mij maar de vaste basis en het fysieke traffic-punt zijn: best handig voor alle pakketjes en andere post die nog steeds bezorgd worden. Intussen vind ik het ook heel fijn dat er af en toe ook andere collega's hier hun echte neus laten zien.
Vertrouwen
In deze spannende tijd kennen we bijna geen zekerheden meer. Als projectgedreven organisatie heb je nooit helemaal helder zicht op de lange termijn en nu speelt dat nog iets sterker. Vertrouwen is er wel: we hebben trouwe opdrachtgevers en het werk loopt goed door. Ik spreek ook van geluk met mijn topteam: 20 paar sterke schouders om op te staan. De spirit is enorm. Pas lieten ze een grote bos bloemen met een prachtig kaartje bezorgen. Dat deed me wel wat! Het geeft me de kracht om te denken dat het lukt. Er is maar één weg: vooruit!
Thuiskomen.
Klepje weet wat ontspannen is.
Ontspanning
Deze crisis daagt me uit om continu bezig te zijn met vandaag, morgen, deze week, deze maand, de komende tijd. Worden de klantvragen goed opgepakt? Hoe is de werkvoorraad? Na zo'n hele dag ‘aanstaan’ vind ik het extra fijn om 's avonds bij te komen in Walem. André is een superkok en ik mag elke ochtend aanvinken wat ik 's avonds wil eten. Daar bof ik enorm mee.
Als er een vaccin is…
… hoop ik dat we als team deze grote verbondenheid vasthouden. Door de afstand die er nu is, realiseren we ons nog beter hoe belangrijk het is om goed en fijn werk te hebben.
Wat ik dan niet hoop…
… is dat we helemaal niet meer fysiek overleggen. Bestuurders en CEO’s videobellen nu de hele dag, terwijl dat veel meer concentratie vraagt dan in één ruimte met elkaar te praten. Ook ben ik blij dat we op 1 juni afscheid nemen van de onzekerheid in cultuur en horeca – al is het stapje voor stapje. Ik ben wel bezorgd over de gigantische impact van corona op die sectoren.
Boffen met André de kok.
Tine, Mia en Kitty.
Hoe denk je later terug aan 2020?
Het jaar van de herwaardering; voor de zorg, het onderwijs, de vuilnisman... en zelfs voor de leiders van ons land. En het jaar waarin alles blijkt te kunnen. Samen de schouders eronder. Thuiswerken. Geen files! Als Funda-fan zal ik met plezier terugdenken aan de inkijkjes in de Zuiderlicht-blogs bij de mensen thuis.