Vanaf dag één werk ik gewoon op kantoor. Want die lekkere bureaustoel en die fijne werkplek kunnen toch echt niet op tegen de keukentafel. We zijn nu maar met een klein aantal mensen op de Kommel, dus afstand houden is geen probleem. En het voordeel is dat je toch nog sociaal contact hebt. Ik hoor namelijk om me heen dat mensen het moeilijk hebben met het gebrek daaraan.
Zeker geen Top 40
Als je erover nadenkt breng je normaal gesproken eigenlijk veel tijd door met je collega’s. We kunnen het allemaal goed met elkaar vinden dus dat is echt geen straf. Maar nu is het stil. Daarom hebben we de hele dag muziek aan in de studio. We wisselen onderling af wie mag kiezen. Maar het is altijd muziek waar niemand zich aan stoort, die kabbelt op de achtergrond. Zo draaide Dennis Roverts laatst indie, terwijl ik zelf ga voor smooth eighties. Top 40 muziek zou ik echt niet chill vinden. Dat is veel te druk om bij te werken.
Kantoorhumor op Robins werkplek.
Volwassen worden
Ik vind het bizar om te zien hoe goed de digitale samenwerking gaat. Ook met klanten. Nu het echt moet blijkt dat het makkelijk kan. Zelf pak ik de kans om mijn videoconferentie-etiquette bij te schaven. Ik denk dat we in de toekomst ook heel anders zullen omgaan met samenwerken. Je merkt nu dat kleine overlegjes en presentaties prima op afstand kunnen. Ik verwacht dat we dat vaker gaan doen dan voorheen. Zeker omdat de maturity bij klanten op het gebied van digitaal werken nu heel snel groeit. Dan is het straks ook niet meer zo’n gekke vraag om elkaar via Zoom of Teams te ontmoeten.
Echt een team
Wat ik mooi vind is dat iedereen bij Zuiderlicht erg zijn best doet om er een succes van te maken. Het is heel bijzonder dat die teamspirit zo sterk is. Al zijn we niet fysiek bij elkaar, het voelt nog steeds als een team. Ik voel die verbondenheid zelfs in videocalls en stand-ups via de chat. Misschien gaan we als de coronacrisis achter de rug is wel op een hele andere manier werken. Vinden we het dan bizar dat we zo’n groot kantoor hebben en gaan we deeltijd thuiswerken en verder rouleren op flexplekken. Volgens mij zou dat wel kunnen.
Lekker fietsen.
Pauzepunt bij gebrek aan terrasjes.
Maffe situatie
Aan het begin van het jaar was er alleen maar wind en regen, het hield niet op. En sinds de maatregelen gelden is het opeens prachtig weer! Daar profiteer ik van door lekker te gaan fietsen. Al moet ik er wel aan wennen dat je dan daarna niet even een terrasje kunt pikken. Dat vergeet ik soms helemaal. Ik mis de gezelligheid van een hapje of drankje buiten de deur, dat vind ik pittig. Maar de stilte in de stad heeft ook zo zijn voordelen. Stiekem geniet ik van de rust als ik alleen door de straten loop. Dan voelt het alsof de stad nog slaapt. En je hoort nu heel hard de vogels fluiten waar dat anders niet kon. Het is een hele maffe situatie. De wereld is drastisch veranderd. Ik vind het wel speciaal dat dat blijkbaar gewoon kan.
Genieten van de rust levert mooie plaatjes op.